Truman Show sendromu

Truman Show filmini belki hatırlayanlarınız olur. 1998 yapımı Peter Weir'ın yönettiği Jim Carrey'nin de muhteşem oyunculuğuyla gerçekten yaşanmış gibi hissettiğiniz bir dram komedi. Ben bu filmi izlediğimde 8-10 yaşlarındaydım sanırım ama filmi tam anlamama rağmen çok deli etkilendiğimi hatırlıyorum. Zaten davranışlarımın izlendiğine dair paranoyalarım jim carreyle hayat bulmuştu:D Yaşım daha ilerleyip filmi yeniden izlediğimde yine aynı etkiyi hissettim. Ama ben de bariz bir takıntı oluşturdu bu. Emindim yani aynı onun gibi tvlerden izlendiğime. Aya baktığımda beni izleyenleri görebileceğim bir nokta ya da ayın fake olduğuna dair bir kanıt arıyordum. Odamda orta yerde giyinmemeye, misafirliğe gittiğimiz yerlerde atka raflara, avize başlıklarına soba borularına falan baktım bir süre:D Emindim çünkü kamera olduğuna. Hatta bence Truman Show'u bana izleterek benimle dalga geçiyorlardı. Şimdi böyle anlatınca çok paranoyak ve korkutucu geldi ama öyle değil aslında. Bu benim için baya eğlenceli bir durumdu. Kendi kendime eğleniyor beni izleyenlere ufak oyunlar falan yapıyordum. Her küçük kız çocuğu gibi yıldız olma hayalleri benim için biraz daha gerçekçiydi sadece. Odada şarkı söylüyor beni yukarıdan alkışladıklarını hayal ediyordum. Çok avantajlı yanları da vardı. Başka bir dünyada ünlü olma düşüncesi beni epey mutlu ediyordu. Ne zaman annem ve babamla kavga etsem, ya da okuldaki arkadaşlarımla bunların tamamen bir senaryo olduğunu onların gerçek ailem olmadığını şu video showundan çıktığımda herkesin arkadaşım olacağını her istediğimi yapacaklarını düşünüp kendimi avuturdum.
Bu psikolojik bir problem değil ya:D Bence gayet eğlenceliydi hani deli değilim bence yani heralde inşallah. Ama düşünün ne zaman annenizin bulmamasını istediğiniz birşeyi saklasanız şap diye bulmaz mı kendi koyduğu gibi, ya da sen söylemeden yada alakası olmayan bir durumla ilgili sanki biliyormuş gibi konuşan arkadaşlara "Sen bunu nereden biliyorsun? Söylemedim ki ben sana" denmez mi:D Yani bence gerektiğinde bulamayıp sonra alakasız zamanlarda bulduğun eşyalar, annenin uyarısından sonra gerçekleşen kazalar, kış vakti alnından sivrisinek ısırması falan bence bunlar hep senaristlerin showu canlı tutma çabası:D Gerçekçi değil mi? İtiraf edin sizce de mantıklı:D