Anneler... Şu hayatımda yokluğuna en dayanamıycağım insan heralde. Bir ev hanımı ve çocuklarının anası modu olmayan hatta zamanının çoğunu çalışarak geçiren bir anne olmasına rağmen annemin işi gücü beni sabahları kahvaltı etmeye zorlamak, gördüğü yerde tişörtümü eşofmanımın içine sokmak, sürekli "çorap giy" demek, kusana kadar yemiş olsam da halabir lokma daha yedirmeye uğraşmak bunu yaparken de "ekmeksiz ye" demektir. Mesela bu haftasonu body üstüne uzun kollu bluz üstüne kazak üstüne de sweat giymişken (bir de paltom var tabi) hala üstündeki ceketi sana vermeye uğraşan insandır anne. Aynı lafı yüz kere söyleyen,"genelde odanı topla olur bu", genelde drama kraliçesi, söylediğini unutan unutmadığını iddia eden unuttuğu ortaya çıkınca da geçiştiren insandır anne.Anne şom ağızlıdır. Ne zaman bir konuda seni uyarsa olacağı yoksa bile bir olay olur. Annemin döküceksin diyip de dökmediğim, bozucaksın diyipde bozmadığım, kaybediceksin diyip de kaybetmediğim hiçbirşey yok sanırım. Yalnızca o söylediğinde olur gibi. Doğa üstü birşeyin olacağını bir gün söylerse de olacağına sonsuz inancım var hani.
Anneler azarlar ve hep şikayet eder. Sitemkar sesi ile bir olayı anlatmayı bitirdikten sonra takılır ve bütün gün isyan tonlamasıyla konuşur. isyan edercesine"portakal ye" diyen anne yaşam enerjisi sömürür. Ama benim annem kimi zaman farkında kimi zaman farkında olmayarak hayatıma epey eğlence katıyor:D
Unutkan annemin klasiği bana birşey anlatırken ne anlattığını unutup "şey işte söyle" diye başlayıp sen "ney işte?" diye sorup "şey işte söylesene" diye kızarak dialogu kısır döngüye çevirmektir. Bizim evde herkes birbirine birşey hatırlatmayı tembih ederken bir kişinin bile birbirine birşey hatırlattığını hatırlamıyorum herkes unuttuğundan kaynaklı. Annem unutkanlığın sınırlarını zorlayan bir kadın ama. Üniversitedeyken kasaptan kıyma alıp onu da poşetiyle paltosuna koyup sonra unutup aylarca paltoyu giymiyip evdeki kokunun ne olduğunu araştıran bir insan.
80lerin danslarında kalmış, şaşkın bakışlarıyla beni öldüren muhteşem bir varlıktır annem. Çok çalışması nedeniyle hergün belli saatlerde uyuyakalır hiçbir diziyi tam izleyemez de bu yüzden. Uykusunda asistanlarıyla konuştuğunu sanıp"hikmet şu hastaya mr çekilecekti" diye onu azarlayan uyandığında da çok mantıklı konuştuğunu sanan annem. Bilgisayarda otururken sen kafalarını uzatarak "o kim" "bu ne" diye sizi taciz eder anneler. Her arkadaşınız sevgilidir ve değerlendirmeden geçer. Her akşam gezmesi haber verilip öğütlerle bitirilir. Klasik annedir işte. Bu nedenle yazacağım tek tek annemin monologlarını. Nitekim beni hayata barışık tutuyorlar. Kısacası annemi seviyorum:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder