eh

Bugün komik bir hikaye anlatasım yok. Hayatımın keyifli anlarından biri değil bugün. Hani öyle iyi niyetli olduğumdan hep üzülüyorum diye bir iddiam da yoktur. hatta sağda solda "Abi değer vermiyceksin sevince eziliyorsun" tiplere uyuz olurum. Elimi uzattığım her sevgi dolu şeyin elimi yakmasına elimi en sonunda sıkı sıkı tutan şeye de ulaşamıycak kadar uzak olmama isyandayım bugün. Sevgililer gününü 4 kız geçirmeye sevginin acabalardan ve birgün içimi sıkıcak bir olaya dönmesi kuşkularına nefretteyim bugün. Haksızlıklara, ailemden uzak olmaya, her eve döndüğümde ailemi daha yaşlanmış bulmaya, her zamansız telefon çaldığında birine birşey oldu diye korkmaya isyandayım. Blues feste 24 yaşında olmadığım için gidememeye, doğum günümda yine kapımı açtığımda nergis görmemeye, güvenimi, zamansız kahkahamı gözyaşımı yutmaya öfkeliyim. Herşeye rağmen şu adrenalin geçtiğinde yine pollyanna olacağımı bilmeyi yarın yine abuk subuk şeylere gülerek herşeyi geyiğe çevireceğimi tahmin etmeyi de istemiyorum. İstemesem de önemi yok planlamaya gerek yok. Sadece kızgınım o kdar.